Ruurd Jelle en Melchert gingen onlangs op pad in de snijdende kou. Waar iedereen zo snel mogelijk naar binnen ging, gingen zij juist naar buiten. Maar dat bleek niet zonder problemen, want zelfs de apparatuur ging in staking.

Ruurd Jelle vertelt: Het leek er niet meer van de komen. De afgelopen drie jaar hebben we iedere winter zitten wachten op een beetje kou om ook dit seizoen op de wadden mooi in beeld te kunnen brengen. Met de première dit najaar kun je zeggen dat het op valreep gelukt is. En hoe! Wat een week… en dat in maart!

Het was eigenlijk geen doen op de wadden. Windkracht 6-7 uit het koude oosten en -10 graden. Wij konden onszelf nauwelijks warm houden. En daar waar voor het scherpstellen de handschoenen wel eens uit moesten, kon je maar snel zorgen dat je ze weer aan had want binnen 5 minuten was de kou niet meer te doen.

De apparatuur had het ook zwaar. De filmcamera’s sloegen af en toe in storing en accu’s moesten op het lichaam worden geplaatst om ze op temperatuur te houden. De drone wilde liever ook niet vliegen en we moesten dus pitstops maken op onverwachtse plekken. Zo sleepte VVV Ameland ons erdoor met warme koffie en een plek om accus te laden!

Maar dit alles valt in het niet bij wat met name vogels moesten doorstaan. Door deze late winterweek waren vetreserves op en trokken veel dieren het niet meer. Scholekster, tureluur e.a vielen voor onze neus om en de sterke dieren hielden elkaar warm in de luwte van een ijsschots of een duintje. De zeehonden hadden er duidelijk minder moeite mee en gebruiken de schotsen als een soort drijvende ligstoelen.

Al met al koste dit korte weekje enkele honderden tot duizenden vogels de kop. Met name scholekster, bonte strandloper, tureluur en kanoet waren de klos. Zij konden door al het ijs dat in zeer korte tijd ontstaan was niet meer bij het rijke bodemleven van het wad. Overleven op de grens van water en land… het is niet voor een ieder weg gelegd.